Projekt(uj) odporność! Jak zrealizować projekt edukacyjny o odporności psychicznej?

Polecamy przygotowane w ramach programu „Młodzież” ćwiczenia rozwijające aktywność uczniów i uczennic m.in. w zakresie: rozwoju osobistego i społecznego (współpraca, autoprezentacja, integracja grupy), utrzymania uwagi i koncentracji.
Oto przykłady – więcej w załączniku.
Cel: budowanie zaufania w grupie, zwiększenie otwartości osób, poznanie osób w grupie.
Materiały: nie są potrzebne.
Uwagi: grupa nie powinna liczyć więcej niż 6 osób
Cel: budowanie zaufania przekazywanie pozytywnych informacji o osobie.
Materiały: kartki papieru, długopisy.
Przebieg: Na tablicy lub dużej kartce papieru prowadzący pisze imiona uczestników. Następnie podchodzi do kartki każda osoba z grupy i wpisuje pod każdym imieniem prezent, jaki chciałaby ofiarować danej osobie. Ma to być coś co ktoś chciałby dostać. Na zakończenie wszyscy odczytują swoje prezenty.
Cel: koncentracja, pamięć.
Materiały: nie są potrzebne.
Przebieg: Prowadzący wstaje i wykonuje jakiś prosty ruch – np. klaska. Następnie kolejny uczestnik gry powtarza po nim ruch i dodaje swój. Każda osoba w grupie postępuje podobnie. Gra odbywa się bez słów, a jeśli ktoś powie chociaż słowo wypada z gry. W podsumowaniu uczestnicy dzielą się swoimi refleksjami.
Cel: uczenie się spontaniczności.
Materiały: nie są potrzebne.
Uwaga: przykładowe przymiotniki – radosny, nerwowy, znudzony, zły, smutny itd.
PRZEBIEG: Jedna osoba opuszcza pokój, a pozostałe wybierają jakiś przymiotnik np. powolny. Kiedy osoba wraca musi odgadnąć dany przymiotnik, dlatego prosi aby wszyscy zachowywali się w taki właśnie sposób. Następnie ćwiczenie jest powtarzana z kolejnym przymiotnikiem.
Cel: integracja grupy
Materiały: kłębek włóczki
Przebieg: Uczestnicy stoją/siedzą w kręgu, a ich celem jest stworzenie idealnej baśni. Pierwsza osoba, trzymając kłębek włóczki, rozpoczyna wątek – Na idealnej lekcji nauczycielka… i podaje kłębek, która kontynuuje historię.
Cel: pełna aktywizacja uczestników
Przebieg: Ustawiamy krzesła w kręgu, przodem do środka, ilość krzeseł jest o 1 mniejsza niż uczestników zabawy. Pierwszy uczestnik staje w środku kręgu. Każdemu z uczestników przypisujemy imię – nazwę owocu (powinniśmy użyć co najmniej 3 nazw) typu jabłko, śliwka, gruszka, cytryna, melon itp. Osoba stojąca w środku podaje hasło, że chce zrobić sałatkę owocową z np. jabłek, śliwek i melona, lub innej dowolnej kombinacji owoców. Wtedy osoby, które miały przydzielone te nazwy owoców muszą szybko wstać i zamienić się miejscami pomiędzy sobą. Osoba stojąca w środku stara się zająć sobie któreś ze zwolnionych miejsc. Ten, kto tym razem zostaje pośrodku koła wymienia, z jakich owoców chciałby przygotować sałatkę.
I cała sytuacja się powtarza. Osoba w środku może też krzyknąć „sałatka owocowa” i wtedy wszyscy obowiązkowo zamieniają się miejscami.
Źródło: „Energizery”, Publikacja programu „Młodzież”, Fundacja Rozwoju Systemu Eduakcji