Co roku w ramach programu Solidarność. Podaj dalej! uczniowie i uczennice z całej Polski wysyłają do osób z całego świata pocztówki z przekazem solidarności. Symbolicznie odbywa się to 21 marca w Międzynarodowy Dzień Walki z Dyskryminacją i Rasizmem. Zanim jednak kartki powędrują w świat osoby uczestniczące w programie rozmawiają o tematach takich jak: migracje, ubóstwo, problem bezdomności, nieheteronormatywność i wiele innych.

Na początku programu szkolni koordynatorzy rozmawiają ze swoimi uczennicami i uczniami na temat wrażliwości międzykulturowej, gotowości na zmierzenie się z odmiennością drugiego człowieka oraz wspólnie pracują nad umiejętnością krytycznej analizy obrazu. W ramach przygotowań nauczycielki i nauczyciele mogą skorzystać z przygotowanej publikacji, która zawiera scenariusze warsztatów antydyskryminacyjnych, pisarskich czy zajęć dotyczących analizy zdjęć. Niektórzy korzystają także ze swoich doświadczeń i wspierają uczniów i uczennice w przygotowywaniu kartek na własny sposób.

We wrześniu rozpoczynamy rekrutację do nowej edycji programu, ale zanim to nastąpi chcemy podzielić się dobrymi praktykami z poprzednich edycji: Zofii Wojnowskiej ze szkół podstawowych w Niewistce i Dydni oraz Elżbiety Ciemińskiej ze Szkoły Podstawowej nr 23 w Gdyni.

Uczniowie i rodzice solidarnie o solidarności

Zofia Wojnowska, opiekunka programu w szkołach podstawowych w Niewistce i Dydni.

Tym, co wyróżnia działanie nauczycielki jest to, że do rozmowy o fotografiach i poruszanych na nich problemach postanowiła zaprosić rodziców swoich uczniów i uczennic. Zanim jednak na lekcję przyszli rodzice (sześcioro – w większości mamy) rozmawiała z klasą na temat dyskryminacji, tolerancji oraz problemów związanych ze stereotypami i uprzedzeniami. Zależało jej na tym, aby to uczniowie i uczennice opowiedzieli rodzicom o idei programu i tym, co będzie się działo podczas międzypokoleniowych warsztatów. Wspólne spotkanie uczestnicy rozpoczęli od wysłuchania piosenki Stanisława Sojki Tolerancja. Następnie sala lekcyjna zamieniła się w galerię fotografii. Młodzież i dorośli przechadzali się po wystawie, zapisując na kartkach swoje spostrzeżenia i refleksje. Jak wspomina nauczycielka: Rodzice wraz z dziećmi przyglądali się fotografiom, dyskutowali, wchodzili z nimi w reakcje słowne i to było bardzo motywujące. Dalsza praca – pogłębiona dyskusja o zdjęciach oraz warsztat pisarski odbyły się z podziałem na mniejsze, czteroosobowe zespoły. Rodzice wspierali uczniów i uczennice w poprawnej redakcji tekstów na pocztówkach, natomiast młodzież mogła pochwalić się znajomością języków obcych. W efekcie powstały kartki nie tylko po polsku, ale również angielsku, francusku, niemiecku i rosyjsku. Podsumowując spotkanie, jedna z mam przyznała, że nigdy nie przypuszczałaby, że jej córka tak trzeźwo myśli i dostrzega problemy uchodźców czy ludzi dyskryminowanych. Jak wspomina nauczycielka: rodzicom bardzo podobało się, że poruszyliśmy temat innych wyznań i kultur. Mają swoje doświadczenia, albo inaczej; pamiętają opowieści dziadków, którzy mówili o ukraińskich bandytach, bandach UPA, które terroryzowały wioskę. Tutaj jesteśmy blisko kultury ukraińskiej, mamy jedną z najstarszych cerkwi prawosławnych w Polsce w Uluczu, ludzie przyjeżdżają tutaj na przepiękne prawosławne nabożeństwa i rodzice naszych uczniów bardzo chcą, abyśmy uczyli ich dzieci tolerancji i poszanowania inności.

Opowieści o jutrze

Elżbieta Ciemińska, Elżbieta Bielecka i Aneta Kleisa, opiekunki programu w Szkole Podstawowej nr 23 w Gdyni

W tej szkole nauczycielki zdecydowały się połączyć zajęcia z analizy obrazów z warsztatami ze strotellingu. Postanowiłyśmy wykorzystać fotografie do snucia opowieści o przyszłości. Co przydarzy się jutro ich bohaterom? Jak zostaną rozwiązane problemy, które sygnalizowały zdjęcia. Uczennice i uczniowie zostali losowo podzieleni na 3-4-osobowe grupy. Każda grupa została zaproszona do stworzenia opowieści o przyszłości, o tym co czeka nasz świat oraz bohaterki i bohaterów fotografii, o których rozmawiano wcześniej w ramach programu. Ich zadaniem było napisanie kilku zdań, w których zawrą rozwiązanie problemu przedstawionego na zdjęciu oraz wizję tego, co spotka ludzi z fotografii. Instrukcja zawierała również wskazówkę, aby użyli w tekście trzykrotnie słowa „JUTRO”. Po zakończeniu pisania przedstawiciele grup odczytywali swoje opowieści i przypinali je do tablicy obok odpowiedniej fotografii. Opowiadania stały się później częścią wystawy prezentowanej na szkolnym korytarzu.

Oto wybrane opowieści uczennic i uczniów:


fot. Piękni na paradę

Następny dzień

Jutro będzie taki dzień, w którym wszyscy będą siebie akceptować takimi jakimi są. Jutro wszyscy ludzie będą szczęśliwi i będą sobie nawzajem pomagać. Może jutrzejszy dzień będzie lepszy niż nam się wydaje? Jutro wszystko się zmieni. Dbajmy o to, by tak było.


fot. Przedszkole

Czekamy na lepsze jutro

Problem przedstawiony na zdjęciu może być rozwiązany poprzez odciążenie kobiet od ich obowiązków. Mężczyźni mogą pomagać na co dzień a nie od święta. Mamy nadzieję, że już jutro mężczyźni i kobiety będą sobie nawzajem pomagać. Jeżeli ta filozofia zostanie wprowadzona w życie, jutro kobietom i mężczyznom będzie lepiej.


fot. Europa

Życie od zera

Na pokładzie łodzi Open Arms zostanie przewiezionych do Włoch wielu migrantów. Jutro rozpoczną swoje nowe życie. Człowiek, który czyta książkę znajdzie rodzinę, którą bardzo pokocha. To jutro ten dzień, w którym stanie się bardzo dużo niezwykłych rzeczy. Ludzie, którzy zostali uratowani bardzo się cieszą. Chłopaka leżącego obok jutro też spotka super nowina. ponieważ dostanie nową pracę, dzięki której zarobi dużo pieniędzy. Też z niecierpliwością czekamy na nasze jutro. Nie możemy się doczekać.

 

To tylko niewielka część działań jakie w swoich szkołach podejmują uczestniczki i uczestnicy programu. Zapraszamy do wzięcia udziału w nowej edycji – więcej informacji o rekrutacji już we wrześniu.

Więcej informacji o programie oraz zdjęcia z poprzednich edycji można znaleźć na angielskojęzycznej stronie: www.fraternity-card.eu

Projekt realizowany ze środków Unii Europejskiej w ramach programu Erasmus+ w partnerstwie z: La Ligue de l’enseignement – France, Fundacion CIVES – Spain, CMS, Center for Peace Studies – Croatia, Humanitas – Slovenia, ARCI – Italy.