SOLIDARNOŚĆ. PODAJ DALEJ!: podsumowanie edycji 2017/2018

Solidarność. Podaj dalej! to akcja prowadzona w partnerstwie czterech europejskich organizacji pozarządowych. Oprócz lidera – Ligue de l’enseignement (Francja) – do działań dołączyły również Fundación Cives (Hiszpania), Centar Za Mirovne Studije (Chorwacja) oraz Fundacja Szkoła z Klasą. Zapraszamy do lektury krótkiego podsumowania pierwszej europejskiej edycji Solidarności – podaj dalej!.

Na czym polegała idea programu? Solidarność. Podaj dalej! to przede wszystkim próba ukazania różnych punktów widzenia Europejczyków na zagadnienia dotyczące aktualnych problemów społecznych. 21 marca, podczas Międzynarodowego Dnia Walki z Dyskryminacją i Rasizmem dzieci i młodzi ludzie z Polski, Francji, Hiszpanii oraz Chorwacji pisali i wysyłali kartki pocztowe z przekazem solidarności do losowo wybranych osób. Każda kartka niosła podwójny przekaz: z jednej strony poprzez specjalnie dobrane zdjęcia, wybrane we współpracy z wybitnymi fotografami ze wszystkich krajów programu, a z drugiej dzięki osobistej wiadomości napisanej przez dzieci i młodzież. Zdjęcia, które stały się częścią naszych „pocztówek solidarności” to poruszające kwestie solidarności międzypokoleniowej, niepełnosprawności, imigracji i różnych form wykluczenia. Ich analizę i interpretację pozostawiliśmy naszym uczestnikom – uczniom i uczennicom szkół biorących udział w programie oraz adresatom pocztówek.

Kluczowym elementem Solidarności. Podaj dalej! są słowa i płynąca z nich poezja. W naszej akcji wzięło udział dziesięć szkół z całej Polski, zaś w warsztatach poświęconym analizie obrazu i twórczemu pisaniu uczestniczyło ponad czterysta dzieci. Nowo nabyte umiejętności pomogły im wysłać prawie siedemset pocztówek z unikatowym, solidarnym przekazem do losowo wybranej z książki telefonicznej osoby. Odbiorcy pocztówek mogli być bardzo pozytywnie zaskoczeni pięknem i dojrzałością wypowiedzi takich jak:

Dlaczego się odgradzamy? Wyobraźmy sobie, że wszyscy odgrodziliśmy się od siebie takimi właśnie kolczastymi drutami. Świat będzie smutny, bez szczęścia, bez różnych relacji: złych i dobrych. Jak pająk, który wikła swą pajęczynę na tym drucie, tak my będziemy pogłębiać swą samotność. A Ty – co uważasz o odgradzaniu się od innych? Czy to czasem dobre, czy niektórzy ludzie potrzebują samotności?. (Krystian, klasa 7).

Dyskryminacja dotyczy każdego z nas. Każdy doświadczył jej w swoim życiu i niejednokrotnie sam dyskryminował drugą osobę. Dlaczego to robimy, skoro sami chcemy być szanowani? (…) (Martyna, klasa 3)

Dobrze, że na świecie są ludzie, którzy mają otwarte serca i z radością i miłością opiekują się, pomagają i pozwalają spełniać marzenia osobom potrzebującym. Każdy z nas może zrobić coś dla innych. Wystarczy uśmiechnąć się do swojej babci czy dziadka. A Ty jak pomógłbyś komuś w potrzebie? Prosimy o odpowiedź. (Marta i Aleksandra, klasa 4)

Ponad 10% odbiorców kartek wysłało swoje odpowiedzi na otrzymane od uczestników kartki pocztowe. Wśród wielu z tych wypowiedzi możemy odnaleźć szerokie refleksje na tematy, którym poświęciliśmy program Solidarność. Podaj dalej!:

Dziękuję za kartkę. Twoje słowa są pełne refleksji (…). Pytasz, czy widzę dobroć? Widzę na tym zdjęciu szarość i zieleń, splątany drut kolczasty… Widzę nadzieję, a ona jest krokiem do dobroci. (…) drut kolczasty, o ile umiejętnie go chwycimy, można rozplątać 🙂

Ludzie odgradzają się od siebie płotami, murami, a nawet drutem kolczastym. Dla mnie drut kolczasty to symbol »zamkniętych drzwi«. Ludzie zamykają je przed »obcymi« i »innymi«. Często nie stać ich na empatię i solidarność z kimś, kto bardzo potrzebuje pomocy. Drut kolczasty ma wytyczyć granicę pomiędzy ich bezpiecznym światem, a tymi, których nie akceptują z lęku przed ich »innością«.

Kolor skóry czy jakakolwiek »inność« nie upoważnia jednych do poczuwania się lepszymi od drugich. Nie ma dwóch identycznych osób i nic z tych rzeczy nie powinno wpływać na budowanie wzajemnych relacji międzyludzkich. To pycha i żądza władzy popycha ludzi do strasznych rzeczy (…). Ziemia jest domem człowieka, a nie rasy czy narodowości. Te bariery stworzyliśmy sami, więc sami powinniśmy to naprawić z pokorą i mądrością.

Pierwsza europejska edycja została przyjęta bardzo entuzjastycznie w Chorwacji, Francji, Polsce i Hiszpanii. W 2019 planujemy kolejne działania, które zostaną pogłębione przez współpracę szkół z różnych krajów.

STRONA GŁÓWNA PROGRAMU