Wybór obszaru, informowanie społeczności szkolnej o udziale w programie, analizowanie zasobów i braków szkoły, a także planowanie badania potrzeb – to działania z pierwszego etapu programu, które szkoły uczestniczące w tej edycji mają już za sobą. Chcielibyśmy przybliżyć Wam, co wydarzyło się w pierwszych miesiącach działań w Szkole z Klasą 2.0. Poniżej znajdziecie przykłady ze szkół, których opisy, umieszczone na platformie programu, zostały odznaczone Dobrą praktyką.
W pierwszym kroku każdy szkolny Zespół wybierał obszar, w którym szkoła chciałaby coś w tym roku zmienić lub udoskonalić. Wyboru należało dokonać spośród dziesięciu naszych propozycji. Świetnie poradzili sobie z tym uczestnicy z Zespołu Szkół nr 1 im. Bohaterów Westerplatte w Garwolinie. Początkowo obszar wybrali tylko nauczyciele uczestniczący w programie, jednak po namyśle postanowili skonsultować swoją decyzję ze społecznością szkolną. Do rodziców została skierowana ankieta, a pozostali nauczyciele głosowali podczas Rady Pedagogicznej. Uczniowie mieli okazję wybrać obszar podczas specjalnego spotkania. Stworzono też dla nich gadającą ścianę, na której mogli dokończyć zdania: “lubię moją szkołę, bo…” i “nie podoba mi się w mojej szkole…”. Dzięki konsultacjom i analizie otrzymanych wyników Zespół szkolny zweryfikował i zmienił swój początkowy wybór – uwzględniając głos społeczności szkolnej zdecydowali się na obszar Ocenianie i docenianie.
Ten obszar pojawił się dwa razy w wynikach ankiety: u rodziców i uczniów. Ponadto, uczniowie pisali w komentarzach między innymi o niesprawiedliwym ocenianiu, faworyzowaniu lepszych uczniów przez nauczycieli, wskazywali również na zbyt surowy system oceniania, niejasne kryteriach przyznawania nagród i stypendiów. Biorąc pod uwagę jak ważnym aspektem funkcjonowania szkoły jest ocenianie i docenianie wysiłków uczniów, zdecydowaliśmy się wybrać ostatecznie ten właśnie obszar.
A na jakie obszary zdecydowały się pozostałe szkoły? Poniżej możecie zobaczyć wykres pokazujący tegoroczne wybory. Najczęściej w tej edycji wybierany był obszar Dobre relacje oraz Bezpieczeństwo i zaufanie.
Kolejnym zadaniem Zespołu było poinformowanie społeczności szkolnej o udziale w programie. To ważny punkt programu, dzięki któremu o tym, co szkoła będzie robiła w tym roku, a także dlaczego będzie to robić, mogą dowiedzieć się uczniowie, rodzice czy społeczność lokalna. W Szkole Podstawowej nr 2 w Mosinie informacja o programie została przekazana na kilka sposobów – rodzice otrzymali powiadomienia za pomocą e-dziennika oraz w czasie zebrania. Do uczniów komunikat ten dotarł za pomocą radiowęzła, a także akcji plakatowej, którą przygotowano przy współpracy z Samorządem Uczniowskim. Natomiast Zespół ze Szkoły Podstawowej nr 16 im. Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 w Kaliszu postawił na zamieszczenie informacji na profilu na Facebooku i stronie internetowej szkoły. Ale nie tylko. Informując o udziale w programie w tym roku i zachęcając do zaangażowania się, odnosili się do zeszłorocznych działań w Szkole z Klasą. Dzięki przeprowadzonej akcji promocyjnej do udziału w programie, deklarując pomoc, zgłosili się rodzice i przede wszystkim uczniowie. Jak pisze koordynatorka:
Z uczniami było najłatwiej – od jakiegoś czasu (konkretnie od czerwca 2016 r.) działanie w SzK stało się po prostu modne i prestiżowe – każdy chce coś zrobić dla siebie, dla innych i, co tu kryć, stać się gwiazdą gazetek, publikacji w Internecie oraz tym, który ma wpływ na szkołę. Tak więc 8a zgłosiła się cała. SU, poproszony o przemyślenie ewentualnej współpracy, przysłał koordynatorowi odpowiedź w formie “selfiaczka” 🙂
To dobre przykłady docierania do różnych grup w szkole, przy użyciu zróżnicowanych kanałów komunikacji.
Następnie szkoły przeprowadzały analizę zasobów i braków pod kątem wybranego obszaru. Szkoły analizowały swoje mocne i słabe strony, a także szanse i ograniczenia zewnętrzne. W zależności od obszaru wychodziły tu różne rzeczy, jak np. w mocnych stronach: aktywnie działający Samorząd Uczniowski i wolontariat szkolny, liczna grupa świadomych i gotowych na współpracę rodziców czy organizacja lekcji poza szkołą. Przykłady słabych stron w szkołach to: przepełnione klasopracownie i korytarze szkolne, brak informacji zwrotnej – uczeń nie jest informowany, co umie a czego nie, ograniczona oferta zajęć pozalekcyjnych czy brak poczucia odpowiedzialności za własną naukę. Wierzymy, że dzięki indywidualnej analizie Zespoły uporządkowały wiedzę o swojej szkole w odniesieniu do wybranego obszaru.
Działania w pierwszym etapie zakończyło planowanie badania potrzeb społeczności szkolnej. Członkowskie Zespołu, po ustaleniu, czego i od kogo chcieliby się dowiedzieć, wybierali atrakcyjne narzędzia i metody dostosowane do badanej grupy. W Szkole Podstawowej nr 356 w Warszawie mają zostać przeprowadzone wśród uczniów wywiady, które będą nagrywane. W ten sposób Zespół dowie się, jakie umiejętności, spośród tych zdobytych w szkole, uczniowie wykorzystują w życiu codziennym, czy też, jak powinna wyglądać lekcja, żeby łatwiej było zapamiętać jej treść. Dodatkowo chętni uczniowie będą pogłębiać diagnozę za pomocą obserwacji i fotografowania przestrzeni szkolnej. Pomysłów na przeprowadzenie badania potrzeb jest o wiele więcej, np. w Szkole Podstawowej nr 2 w Mosinie Zespół planuje wykorzystać m.in. pytanie na sznurku, pamiętnik z lekcji, obserwacje, kupon ewaluacyjny, plakaty z pytaniami czy rysunki. A nas cieszy, że zgodnie z naszymi wskazówkami szkoły sięgają po różnorodne narzędzia diagnozy potrzeb.
Jaki będzie przebieg badania potrzeb w szkołach i jakie wyniki otrzymają uczestnicy? Dowiemy się tego już w nowym roku! Trzymamy kciuki za działania szkół i z niecierpliwością czekamy na relacje z diagnozy potrzeb na naszym Padlecie.