Uczenie się we współpracy charakteryzuje się czterema współwystępującymi i powiązanymi ze sobą elementami:
- Kooperatywna struktura zadania: członek grupy uczącej się we współpracy może w pełni zrealizować cele edukacyjne wtedy i tylko wtedy, kiedy pozostali jej członkowie zrealizują swoje zadania.
- Kooperatywna forma socjalna (społeczna): uczestnicy pracują w małych grupach. Jeśli grupa taka sprawnie funkcjonuje, akceptując założone cele i osiągając je, możemy mówić o „zespole uczącym się we współpracy”.
- Kooperatywne relacje: praca powiązana jest ze współdziałaniem z innymi uczestnikami i/lub pomaganiem im.
- Kooperatywne motywy: podstawą psychologiczną uczenia się we współpracy są naturalne ludzkie predyspozycje do współpracy lub altruistycznego działania w sytuacjach, w których możliwy jest wybór między współpracą lub działaniem indywidualnym.
Różne formy uczenia się we współpracy są stosowane zarówno przez edukacyjne grupy dorosłych, jak i studentów czy uczniów w szkołach. Można się z nimi spotkać na lekcjach wszystkich przedmiotów we wszystkich typach placówek, zarówno tych tradycyjnych, jak i alternatywnych, na każdym poziomie edukacyjnym, także w przedszkolach. Jest więc ono elementem praktyki każdego niemal nauczyciela, a zarazem obiecującym obszarem badań i teorii edukacyjnej (…)
Uczenie się we współpracy jest efektywne, co oczywiście nie oznacza, że wszystkie jego zastosowania są równie skuteczne i pozwalają zawsze maksymalizować rezultaty. Warto pamiętać, że w przypadku autentycznego uczenia się we współpracy sukces jest zawsze uzależniony od wkładu pracy każdego z członków zespołu. Nie każda grupa będzie zatem grupą efektywnie współpracującą. Istnieje współzależność pomiędzy rezultatami aktywności a różnymi typami grup. Wyodrębnia się je ze względu na poziom umiejętności współpracy, wyznaczany jakością posiadanych przez członków danej grupy tzw. umiejętności społecznych, oraz w odniesieniu do poziomu ich motywacji i gotowości do współdziałania.
Przeczytaj cały tekst na temat uczenia się we współpracy.
Autor: Janusz Żmijski